Het is februari als ik in mijn mailbox een berichtje aantref voor een gepersonaliseerde zakelijke kleurplaat. Ik lees het berichtje en moet even met ogen knipperen. Nog een keer lezen. Een berichtje van Saskia van Rouwloods uitvaartbegeleiding. Wat een bijzonder idee, maar wat moet ik ermee? Hoe kan ik nu een kleurplaat maken over de dood? Ik mail haar terug en we besluiten in maart, na de voorjaarsvakantie, elkaar te spreken via Teams. Zo hebben we allebei de tijd om voor ons zelf een beeld te krijgen van wat we willen en kunnen. Begin maart hebben we een fijn gesprek. Zij vertelt mij van alles over wat ze op de kleurplaat wil hebben. Ik vertel hoe ik te werk ga.
Tijdens dit gesprek vertelt zij heel enthousiast over het soort afscheidsdienst dat zij zou willen zien op de kleurplaat. Sereen, intiem, op een gezellige locatie en vooral mooi. Zo anders dat ik in mijn hoofd heb. Ik denk aan een donkere kerk of een wat saai uitziende aula. Na ons gesprek stuurt ze mij later nog wat locaties door en een paar foto's. Een foto van een setting van een afscheidsdienst zoals zij het graag zou zien op de kleurplaat. Ook nog een foto van een kist en schragen. Wow, dit is zo anders dan dat ik in mijn hoofd heb.
Na een week alles te hebben laten indalen zie ik ineens voor mij hoe de kleurplaat moet worden. Ik kijk goed naar de foto's en het zou zo de setting van een bruiloft kunnen zijn, als er geen kist in het midden stond. De kist staat op een vloerkleed in het midden, kaarsen en bloemen staan er omheen. De mensen zitten in groepjes om de kist heen. Een spreker die in het midden staat. Ik begin met schetsen en meteen daarna maak ik de kist. Een kist op een vloerkleed, omringd met grote kaarsen en veel bloemen. Daarna volgen de andere onderdelen. Allemaal afzonderlijk zodat ik ze kan verplaatsen. Als laatste teken ik de gasten, ik teken ook de kinderen die erbij zijn. Omdat het toch een afscheidsdienst is teken ik ook een enkele traan en zakdoekjes. Hoe mooi een setting ook is, het is wel een afscheid. Op het einde voeg ik nog hartjes toe. Alle mensen die daar om de kist heen zitten, nemen afscheid van iemand waar ze van houden. De spreker spreekt ook een hartje. Een hartje is universeel en geeft het geheel ook meteen iets liefs. Als ik naar mijn kleurplaat kijk zie ik een verdrietige situatie, toch is het wel helemaal in mijn stijl en zitten er ook vrolijke elementen in. Bloemen, een schommel, stippen, vrolijke jurkjes en natuurlijk hartjes.
Door met Saskia van Rouwloods te spreken, praat ik eigenlijk voor het eerst open over de mogelijkheden van een uitvaart. Het is iets wat ik moeilijk vind en eigenlijk niet aan wil denken. Mijn man vindt het al helemaal niets om erover te praten. Wie wel? Tijdens het gesprek gaat het even kort over mijn condoleancekaartjes en dat ik dat ook moeilijk vindt om te verkopen. Zij zegt heel mooi (de precieze woorden weet ik niet meer) "Mensen en kindjes overlijden, of je nu wel of niet een kleurplaat maakt of kaartjes voor kinderen verkoopt. Door het te maken en te verkopen zorg je er voor dat kinderen afleiding hebben of een stukje voorbereiding/ verwerking en voor je kaartjes geldt dat er een gepast kaartje verstuurd kan worden. " Inderdaad mensen gaan dood of ik die kleurplaat nu wel of niet maak. Het maakt het voor kinderen net wat anders. Je kunt ze voorbereiden voorafgaand aan een afscheidsdienst, je kunt ze laten kleuren tijdens de afscheidsdienst, maar het ook kan helpen als stukje verwerking achteraf. Het geeft kinderen iets concreets waardoor ze er misschien net iets makkelijker over kunnen spreken. Wat een mooi idee om zoiets voor kinderen aan te kunnen bieden.
Terwijl ik bezig ben het met tekenen van deze bijzondere kleurplaat, zeg ik tegen mijn man dat ik later ook een kist op een vloerkleedje wil. Zo'n intieme setting op een mooie plek lijkt mij een fijne plaats voor een afscheidsdienst. Ook wil ik geen donkerbruine kist, maar een blank houten kist (die wel naar IKEA kasten moet ruiken, dat kan haast niet anders). Ik besloot ook nog eens haar site en socials te bekijken en daar kwam ik ook zaken tegen die ik nog niet kende. Zo zag ik hele mooie houten vlinders om een kist dicht te maken, die kinderen zelfs zouden kunnen beschilderen.
Al met al heeft deze opdracht er ook voor gezorgd dat ik een andere kijk heb gekregen op een uitvaart. Mocht het nodig zijn dan weet ik dat het anders kan. Natuurlijk hoop ik dat het nog heel lang een "ver van mijn bed show" blijft.
Reactie plaatsen
Reacties